so many, but yet it's just a few

Eg har levd i 16år. Eg e fortsatt ung, ulært, uerfaren og umoden. Sjøl om min tilstand i livet e som forvirra og usikker tenåring så forstår eg utrulig møkje; mær enn eg trudde! Eg har ikkje tenkt øve det før i dag, og kan takka mamma for det.

Ein gong i livet seie det et klikk for oss, tror eg. Det klikket har allerede hendt i mitt liv. Eg ane ikkje katti, koffer eller kossen det skjedde, men på ein eller aen måte så føle eg meg mær forståelsesfull enn nogensinne.

Uansett; te nå i livet har eg møtt utrulig mången forskjellige personlighetar. Såklart, kanskje eg ikkje har møtt så mången folk, men eg har alikavel sitt ulikhetane i dei forskjellige. Eg har òg støtt på/vore vitne te ein del ulike livssituasjonar, små dilemmaer og problemstillingar, og mången av dessa har gitt meg et slags innblikk i både positive og negative levemåtar. Masse av detta har fått meg så mången gonger te å tenka, og å villa lera. Eg vett eg trenge å lera av alt detta for å utvikla meg eget syn; vil eg bli likegyldige, eller vil eg bry meg? Eg vettikkje. Det e så masse som e uklart. Eg tror det e ein bra ting; uklare ting gir meg "lysten på livet", lysten på å utforska videre. Kanskje ein slags motivasjon?

Det eg nettopp skreiv om å lera av tidligare erfaringar osv e lettare sagt enn gjort. Det e vondt å venda gamle vaner. Eg vett ikkje med andre, men i mitt liv har det oppstått ein del situasjoner der eg har hatt sjansen; sjansen te å jera ting bedre, sjansen te å ta tak i ting. Å ta tak i ting med deg sjøl e vanskeligare enn eg tidligare har påstått, eg ser det akkurat her den dag i dag. Eg har eingong påstått at det går fort så lenge du barra går inn for det, men det va der eg ikkje såg heilt ka eg snakte om.

Eg har opplevd og mestra det å venda ein vane, og følte ikkje det va tidkrevande. Men i dag når eg tenke tebars så ser eg koss møkje tid eg faktisk brokte, og koss långe tid det tok før alt falt på plass. Eg tror kanskje ein blir blinda av tidå. Haha, hørres eg filosofiske ut nå? Uansett, det ligge noge i det! Den dagen du innser at du har tatt et steg videre med personligheten din e det som om alt aent blir skubba vekk; alt du egentlig har gjort, all tidå du har brokt. Med eingong du har mestra noge, så e det som om du trur alt komme te å vara enklare å mestra framøve. Men du, kortene ligge fremdeles i dine egne hender, husk på det og spel di din egen vei; det e ikkje alt som blir servert på et gullfat.

Den vondaste og verste egenskapen eg har e at eg e dømmande. Det e ingenting eg vil mær enn å forandra på det. Kvar gong eg dømme noge, så tenke eg meg om rett ittepå; det må da ligga noge håp i det? Eg håpe så inderlig at eg ein dag slutte å masa om rett og galt, å at eg på et tidspunkt i livet klare å ta med meg hjernen kvar einaste gong eg snakke. Det e vondt å tenka på koss sårande ordå mine kan vara!

Det finnes så mången folk som ikkje forstår; så mången som ikkje vil innsjå ting som di e. Eg har lyst å barra drita i di, men på sama tid gi di ein sjanse. Eg har så lyst å respektera og godta kvar et menneske, og deiras meiningar, og håpe at eg omsider komme te å jera det.

Det ligge faktisk noge i den fraså me har hørt siå me va små: "Du ska jera mot andre det du vil di ska jera mot deg." Du syns kanskje det e tørt av meg å komma med akkurat detta eksempele, men me trenge avete å få det inn så tørt og direkte. Såklart, eg oppfordre ingen te å vara falske, eg meine tvert i mot! Men kun tenk dokke om, det ligge så masse i underbevisstheten dokkas så e lett å finna, tror eg. Stå for ditt, sjøl om nogen andre står for noge aent; hold nasen i dine egne saker, men òg bry deg å vis omtanke. Det e min meining, å min meining telle lika møkje som din, sjøl om ann e annerledes.